ဖယ်ခုံ – ပင်လောင်းမြို့နယ်စပ်တွင် တိုက်ပွဲဖြစ်ပွားနေသည်မှာ တစ်လကျော် ကြာမြင့်လာပြီဖြစ်ပြီး ဖယ်ခုံဒေသခံများမှာ စစ်ဘေးတိမ်းရှောင်နေရသလို တိမ်းရှောင်ကြရသည့်နေရာတွင်လည်း စစ်ကောင်စီ၏ လေကြောင်းပစ်ခတ်မှု၊ လက်နက်ကြီးပစ်ခတ်မှုကို ကြားနေရတာကြောင့် စိုးရိမ်ထိတ်လန့်လျက် ရှိနေကြသည်။
ဖယ်ခုံ – ပင်လောင်းနယ်စပ်ရှိ ကျေးရွာများနှင့် အနီးအနားဝန်းကျင်တွင် စစ်ကောင်စီတပ်နှင့် တော်လှန်ရေးတပ်ဖွဲ့များ တိုက်ပွဲဖြစ်ပွားနေခြင်းဖြစ်ပြီး ဖယ်ခုံဒေသခံများအပြင် စစ်ဘေးရှောင်များသည်လည်း ဖယ်ခုံအင်း အရှေ့ဘက်ခြမ်းနှင့် ဖယ်ခုံမြို့နယ် အနောက်ဘက်ခြမ်းသို့ ထပ်ဆင့်တိမ်းရှောင်နေရကြောင်း သိရသည်။
နှစ်ဖက်တပ်ကြား တိုက်ပွဲတွေကြောင့် ထပ်မံစစ်ရှောင်နေကြရတဲ့ ဖယ်ခုံဒေသခံများနှင့် စစ်ဘေးရှောင်တချို့၏ စိုးရိမ်မှု၊ စစ်ရှောင်နေထိုင်ရာတွင် လိုအပ်ချက်အခက်အခဲစသည့် စကားသံများကို စုစည်းဖော်ပြလိုက်ပါသည်။
ဒေါ်ဒေးဒေး (ဖယ်ခုံဒေသခံတစ်ဦး)
“စိုးရိမ်တာတော့ အများကြီးရှိတာပေါ့။ အသံတွေကြားပြီဆိုရင် ကိုယ်နေတဲ့နေရာနားကို ရောက်လာမလား၊ ထပ်ပြေးရအုံးမှာလား အဲ့လိုမျိုးတွေပေါ့။ အဒေါ်တို့မကဘူး သက်ကြီးရွယ်အိုနဲ့ ကလေးတွေအတွက် စဥ်းစားပြီးတော့ စိတ်ပူတယ်။ ပြေးတာက အိမ်ကနေထွက်တာက တနေရာတည်းမဟုတ်ဘူး၊ နှစ်နေရာသုံးနေရာ ရွေ့ပြီးမှ ရောက်လာကြတယ် ဒီနေရာကို။ အဲ့ခါကြတော့ သူတို့က ဘယ်နေရာထပ်သွားမလဲ၊ သွားမယ်ဆိုလည်း လမ်းစရိတ် တွေက မရှိတော့ဘူး။ ထပ်သွားဖို့နေရာကလည်း မရှိတော့ အမျိုးမျိုးစဥ်းစားပြီး စိတ်ပူတာပေါ့။ စပါးစိုက်တယ် ပြောင်းစိုက်တယ် ပြောင်းတော့နည်းတာပေါ့။ စစ်ရှောင်ကတော့ တချို့စပါးစိုက်တယ် တချို့ကနေ့စားလိုက်တယ် သူများခြံတွေမှာ။ သူတို့လုပ်ရတဲ့အလုပ်နဲ့ မိသားစုအတွက် မလုံလောက်ဘူး ဒီမှာရှိတဲ့အလုပ်ပေါ့။ ကုန်ဈေးနှုန်း တွေကလည်း တရက်ပြီးတရက်မြင့်တက်လာတော့ လုံလောက်မှု မရှိဘူး”
အသက် ၅၀ ကျော်ရှိ စစ်ဘေးရှောင်အမျိုးသမီးတစ်ဦး
“စိုးရိမ်ရပါတယ်။ တခါတလေလည်း မိုးပေါ်ကလေယာဥ်ဝဲလာပြီး ဗုံးတွေလာကျအုံးမလား မသိဘူးဆိုပြီးတော့ စိတ်ကတော့ စိုးရိမ်ရတယ်ပေါ့နော်။ ကြောက်ရတယ်ပေါ့နော်။ ကတုတ်ကျင်း နည်းနည်းပါးပါးတော့ တူးရမယ် ထင်တယ်ဆိုပြီး ကလေးကိုပြောနေတာပေါ့”
မောင်စိန် (ဖယ်ခုံဒေသခံတစ်ဦး)
“ဒီမှာလိုအပ်တာကတော့ အမျိုးမျိုးပဲပေါ့နော်၊ စစ်ရှောင်ဘဝဆိုတော့ လိုအပ်ချက်က အများကြီးရှိတယ်။ ပြီးတော့ ကိုယ်က ဘာမှမရှိတဲ့သူဆိုတော့ ခုလိုရှောင်ရတော့အဆင်မပြေဘူး။ ဒီမှာရှောင်တာလည်း သူများစက်ငှားလာတာ အခုထိ စက်ခမပေးနိုင်သေးဘူး။ ဒီကိုလာဖို့ ခက်ခက်ခဲခဲနဲ့ လာရတာပေါ့။ ကြောက်ကြောက်ရွံ့ရွံ့နဲ့ပေါ့။ ဒီမှာလည်း တဲဆောက်တာလည်း အမြဲနေရမလား၊ မနေရဘူးလားဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ ခဏနေ နောက်ထပ်တနေရာ ထပ်ပြေးရမလား ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ လေယာဥ်လည်း တရက်တခေါက်၊ နှစ်ခေါက်ဝဲသံ ကြားနေရတယ်။ စိုးရိမ်တဲ့စိတ်နဲ့ ကိုယ်ကဒီမှာ တဲဆောက်တာလဲ ဘယ်နှစ်နှစ်လောက်နေရမလဲ။ ဘယ်နှစ်လလောက် နေရမလဲဆိုတာထက် ဘယ်အချိန် ပြေးရမလဲဆိုတာကို စိတ်က အဲ့ဒါပဲ တွေးနေတယ်ပေါ့”
အသက် ၄၀ ဝန်းကျင်ရှိ စစ်ဘေးရှောင်အမျိုးသမီးတစ်ဦး
“လိုအပ်ချက်တွေကတော့ အများကြီးရှိတာပေါ့နော၊ ကိုယ့်ရပ်ရွာဒေသ မဟုတ်တဲ့အတွက်လေ။ အလုပ်အတွက် ဆိုလည်း ခက်ခဲတာပေါ့နော။ ကျန်းမာရေးပိုင်းရော ဆေးဝါးတွေလည်း လိုအပ်တာပေါ့နော။ ဆေးခန်းတွေနဲ့လည်း အလှမ်းဝေးတော့ အခက်အခဲရှိတာပေါ့။ လေယာဥ်သံတွေ အမြဲတမ်းကြားရတဲ့အခါကြတော့ စိုးရိမ်စိတ်တော့ အမြဲတမ်း ရှိတာပေါ့နော်။ စိတ်က လုံခြုံမှုမရှိဘူးပေါ့နော်။ ဗုံးခိုကျင်းတွေရှိပေမယ့်လည်း ဗုံးခိုကျင်းထဲ သွားမယ် ဆိုလည်း ကိုယ့်စိတ်ကလေ လေယာဥ်ကြဲလိုက်တဲ့အခါ အဲ့ထဲမှာကျရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲပေါ့။ စိုးရိမ်စိတ်တွေ ကတော့ အမြဲတမ်းတော့ရှိတာပဲပေါ့”
ကန္တာရဝတီတိုင်း (မ်) – ပေးပို့သည်။
